آیین صالحین

انتظار ظهور، یعنی لحظه شماری مشتاقانه برای ظهور منجی. چشم به راه بودن کسی که می آید و گلستانی از عدالت به پا می کند. اما باید توجه کرد که انتظار به معنی نشستن نیست،که منتظر در گوشه ای بنشیند تا مراد و محبوبش بیاید، بلکه انتظار یعنی هموار کردن راه برای آمدن منجی. یعنی قدم برداشتن در جهتی که او گام بر میدارد. انتظار یعنی اینکه منتظر خود را به محبوبش نزدیک کند،و فاصله های مکانی و زمانی بین خود و منتظَرش را در عالم معنویت از بین ببرد. انتظار یعنی اینکه منتظر ببیند مولایش چه کاری می خواهد انجام دهد تا خودش عاشقانه به سمت انجام مقدمات آن برود و زمینه را برای ظهور منتظَرش مهیا کند. 

او که بیاید اولین کاری که می خواهد انجام دهد، ایجاد حکومتی توحیدی و اسلامی است. لازمه ایجاد چنین حکومتی نیز ازبین بردن ظلم و استکبار است.

از این رو یکی  از جمله اهداف عالی آن حضرت ایجاد و گسترش حکومت عدل توحیدی در سراسر جهان است. حکومتی که انسان‌ها را از قید غل و زنجیر مستکبران و ستمگران برهاند و تاج عزت بندگی خدا را بر سر آنان نهد.

ظهورش برای بر افکندن ظلم و بیداد و پر کردن جهان از عدل و داد است. می خواهد گلستانی از عدالت بگستراند اما تا علف های هرزه چیده نشوند، و با آفت ها  مقابله نشود گلهای زیبای عدالت سر برنمی آورند.

او که بیاید حکومت مستکبران جبار را که خود را خدایان زمین می نامند، درهم می کوبد و به تاراج گری های شیاطین خاتمه می دهد.

مگر نه اینکه

موعود منتظَر وارث تمام انبیا و اولیاست، پس، می آید تا کاری که تمام انبیا و اولیا در پی تحقق آن بودند و بشارتش را می دادند به سر منزل مقصود برساند. مگر نه این است که مبارزه با ظالمان و مستکبران یکی از برنامه ها و کارهای مهم اولیا و انبیا بوده و فرهنگ مقاومت در برابر سفاکان و غارتگران هیچگاه از قاموس آنان محو نگردیده، پس او نیز برای برچیدن بساط ظلم ، بی عدالتی و زور گویی، به جنگ قدرت های جهنمی و شیطانی می رود و آنها را از پای در می آورد.

و اما امروز اگر امام غائبمان در میان ما ظاهر بودند فرمان مبارزه با کدام ظالمین را صادر می کرد و خود به قیام بر علیه چه ظلم و چه ظالمی اقدام مینمود؟آیا در مقابل سفاکی های آمریکا و رژیم غاصب صهیونیستی ساکت می نشست و دم از سازش و مدارا می زد؟

در دنیای کنونی مظهر کامل و بارز ظالمان و دشمنان الهی، استکبار و صهیونیزم است. و اگر آن منتقم موعود بیاید با آنها مبارزه می کند و هیمنه پوشالیشان را درهم میشکند.استکبار و صهیونیستی که برای نشان دادن برتری خود،از هیچ جنایتی رویگردان نیستند.از کشتن زنان و کودکان در عراق،فلسطین،افغانستان و... تا غارت نمودن ثروت های خدادادی کشورهای آفریقایی. از به زنجیر کشاندن مردان تا در تب و تاب گرسنگی نگه داشتن زنان و کودکان آن کشورها، از هیچ تلاشی دریغ نمی کنند.ظالم تر ازشیطان بزرگ کیست که برای بالا نگه داشتن قیمت یک ماده غذایی مثل گندم حاضر است آن را به دریا بریزد در حالی که کودکان گرسنه در کشورهای آفریقایی حسرت یک تکه نان را در سر دارند. لذا ما باید انتظار ظهور را به معنای مبارزه با استکبار و مبارزه با صهیونیسم بدانیم و این یعنی طی نمودن و هموار کردن راه ظهور.

شیعیان و منتظران بایستی پیشاهنگ مبارزه با ظالمان و جنایتکاران باشند و قاطعانه با پرچمداران زورگویی و فساد که همان صهیونیزم و شیطان بزرگ هستند، مبارزه کنند. به یقین هر حرکتی در جهت مبارزه با این مستکبران و زورگویان صورت گیرد قطعا حرکتی در جهت ظهور امام زمان "ارواحنافداه" و یاری نمودن حضرت است و انتظار یعنی همین.

باید توجه نمود که زمان قبل و منتهی به ظهور میدان آزمایش و شناخته شدن منتظران واقعی است. اگر کسی میخواهد منتظر باشد و منتظر بماند باید در صف مبارزان با استکبار و صهیونیزم درآید و به هرصورتی که می تواند امام زمانش را یاری نماید.

در این بین خوب است انسان در  راه مبارزه با استکبار کاری کند که اثرش ماندگار و اجر مجاهدتش پایدار باشد و حتی پس از مرگ نیز پادش مجاهدت در راه انتظار و یاری نمودن منتظَر، هر روز در نامه اعمالش ثبت گردد و او را تا قیامت منتظر موعود بدانند و بشناسند.

یکی از راه های جاودانه نمودن انتظار، وقف است که عملی ماندگار است و اثرش تا ابد باقی می ماند. اگر کسی مشتاق است نامش برای همیشه در زمره منتظران ثبت گردد میتواند برای یاری رساندن مولایش و در جهت مبارزه با استکبار و یاری نمودن مجاهدان این راه پر فضیلت، ملکی را درحد توان وقف کند تا از منافع وقفش، در جهت پیشبرد اقدامات محبوب غایب از نظرش، یک گام به بلندای تاریخ بردارد.

ایجاد موقوفات برای یاری رساندن به جبهه مبارزه با استکبار و صهیونیزم، می تواند عامل نشاط و امیدواری مستضعفین و در نتیجه افزایش روحیه آنان برای مقابله با دشمنان گردد و بخش قابل توجهی از مشکلات این راه را از میان بردارد.

اگر تلاشگران عرصه مبارزه بدانند که در این راه مقدس، موقوفاتی دارند قطعا در راه جهاد و مبارزه خویش بهتر می توانند برنامه ریزی نموده و حرکت های موثرتری انجام دهند.

اگر برای هریک از ما آرزومندان جهاد و شهادت، امکان حضور در صف مبارزه با صهیونیزم نیست، چرا با وقف بخشی از اموال و دارایی خویش به این فیض نائل نشویم. اصلا" مگر شرط گذشتن از جان، گذشتن از مال نیست و مگر می شود کسی از مالش نگذرد اما جان خویش را فدا کند. حال هر که میخواهد جانش را فدای امام زمانش کند،بیاید،درنگ لازم نیست،دستمان که از دامان حضرت کوتاه است که هستی خود را برایش فدا کنیم،اما می توانیم در راه هدفش و آماده سازی زمینه ظهورش که همان مبارزه با استکبار است وقف کنیم و از این امتحان سربلند بیرون آییم؛ باشد که مقدمه بذل جانمان در رکاب مولایمان باشد. این هم یک نوع انتظارست؛ انشاءالله.